-
1 ukorzyć się
ukorzyć się pf →LINK="korzyć się" korzyć się -
2 ukorzyć się
-
3 ukorzyć się
сов. przed kim-czym книжн.смири́ться перед кем-чем, покори́ться кому-чему; уни́зиться перед кем-чемSyn: -
4 ukorzyć\ się
сов. przed kim-czym книжн. смириться перед кем-чем, покориться кому-чему; унизиться перед кем-чем+upokorzyć się, poniżyć się
-
5 ukorzyć się
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ukorzyć się
-
6 ukorzyć się
упокоритися -
7 ukorzyć
pf.ukórz lit. ( kogoś) humiliate, humble, bring low, disgrace; ukorzyć się przed kimś bow one's head to l. before sb, humble o.s. before sb.pf.zob. korzyć się.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ukorzyć
-
8 korzyć się
-
9 korz|yć się
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > korz|yć się
-
10 ukorz|yć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ukorz|yć
См. также в других словарях:
ukorzyć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}korzyć się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ukorzyć — dk VIb, ukorzyćrzę, ukorzyćrzysz, ukórz, ukorzyćrzył, ukorzyćrzony książk. «zmusić kogoś do pokory, do uległości; upokorzyć, poniżyć kogoś» Ukorzyć wroga. ukorzyć się «okazać pokorę, uległość wobec kogoś, czegoś; uznać swoją niższość, upokorzyć… … Słownik języka polskiego
ukorzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, ukorzyćrzę, ukorzyćrzy, ukorzyćrzony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawić, że ktoś staje się pokorny; doprowadzić kogoś do uległości, potulności; pozbawić godności; poniżyć, poskromić, upokorzyć : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
korzyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, korzyć sięrzę się, korzyć sięrzy się {{/stl 8}}– ukorzyć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} okazywać wobec kogoś pokorę, posłuszeństwo, uległość, rezygnując ze swojej dumy; kłaniać się z pokorą,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
lec — a. legnąć dk Vc, legnę, legniesz, legnij, legł, ległszy 1. książk. «położyć się na czymś, zwłaszcza położyć się z ulgą, zwalić się ciężko na posłanie, na ziemię itp.; rozciągnąć się, wyciągnąć się na czymś» Lec na łóżku, na trawie, na ziemi. Ktoś … Słownik języka polskiego
upokorzyć — dk VIb, upokorzyćrzę, upokorzyćrzysz, upokorzyćkórz, upokorzyćrzył, upokorzyćrzony upokarzać ndk I, upokorzyćam, upokorzyćasz, upokorzyćają, upokorzyćaj, upokorzyćał, upokorzyćany «poniżyć kogoś, obrazić czyjąś godność, dumę, ambicję» Upokorzyć… … Słownik języka polskiego
Canossa — książk. Iść, pójść do Canossy (Kanossy) «ukorzyć się, wyrazić skruchę, uznać swój błąd»: (...) Kraków ma do Nowaczyńskiego dawną urazę o różne jego paszkwile (...). Ale w tej swojej najnowszej sztuce Nowaczyński wcale całego Krakowa nie zohydza;… … Słownik frazeologiczny
Kanossa — książk. Iść, pójść do Canossy (Kanossy) «ukorzyć się, wyrazić skruchę, uznać swój błąd»: (...) Kraków ma do Nowaczyńskiego dawną urazę o różne jego paszkwile (...). Ale w tej swojej najnowszej sztuce Nowaczyński wcale całego Krakowa nie zohydza;… … Słownik frazeologiczny